Tańce kaszubskie

Północna Polska – Bałtyk – z innych stron od stuleci opodal gdzieś przebiegała granica krzyżacka, pruska, niemiecka, lecz przecież tu niezachwianie trwała Polska. Co ciekawe, w tych okolicach nie budowano twierdz, przez gęste bory i głębokie wody nie po drodze też było kupieckim szlakom.  Żyli tu więc Kaszubi trochę jakby w izolacji, pozostawieni swojej mowie i kulturze, swoim obyczajom, ludom Gotów być może korzeniami sięgającym.

Długo zastanawialiśmy się jak pokazać Kaszubów w ich tradycji, bogactwie i różnorodności folkloru. Postanowiliśmy milczeć i pokazać kaszubską kulturę przez pryzmat piękna, różnorodności tańca jego wymowy i siły emanacji prezentując je w bardzo ciekawej kompozycji, wykorzystując cztery charakterystyczne tańce:

Marëszka – wesoły taniec – ponoć jedyny zachowany fragment dawnego tańca o nazwie trôfl, 

Òkrãc so wkół – taniec inicjowany przez dziewczyny, wykpiwający chłopców opornych bądź nieśmiałych i mający na celu wciągnięcie ich do tańca,

Kòséder – żywy, radosny, ale uroczysty taniec uważany niegdyś za rodowy taniec Kaszubów,

Dzëk – żywy taniec uważany jako „Dziki” pierwotnie wyłącznie męski.

 

Choreografia: Małgorzata i Jan Łosakiewiczowie

Muzyka i opracowanie muzyczne: Witold Jarosiński